വീക്ഷണം

ആശയില്‍ തുടങ്ങിയൊടുവില്‍
നിരാശയില്‍ വന്നണയും
ജീവിതമിന്നേതോ വഴിയില്‍ പാറി...

പരിഷ്കാരം പരിധിക്കപ്പുറം കടന്നു,
പ്രവൃത്തിയുമതിന്‍ പ്രയോഗവും
ബന്ധം, കാല്‍പ്പന്തായ് മാറ്റിയൊടുവില്‍...

പൂഴ്ത്തി വെച്ചീടുമീ സ്നേഹമിന്നു-
എന്തിനു നീ മര്‍ത്യാ,
എത്രകാലം നാം ഭൂവിലലയാന്‍....?

വേര്‍പ്പെട്ടു പോയിട്ട് പിന്നെ
വിതുമ്പി നിന്നിടാന്‍,
വിസ്മരിച്ചീടില്ല എങ്ങുമാരുമേ...

അളവറ്റ സ്നേഹവുമാട്ടവും പാട്ടവും
അറിഞ്ഞു കൊണ്ടേയൊടുവില്‍
എന്തിനു വേഗമന്യമായി..?

കൂടൊന്നു കൂട്ടിയൊടുവിലെന്നും
കൂടിവരുമാ ഇമ്പവും
ശൂന്യത കണ്ടു കൂടാതെ നിന്നുപോയ്...

ലക്ഷണം; നാശത്തിന്‍ ദീര്‍ഘ വീക്ഷണം,
അറിഞ്ഞതാല്‍ പിന്നെ
നീട്ടി നിവര്‍ത്തിടാന്‍ നിവൃത്തിയില്ല...

കരകയറാനാകുമോ പറയൂ കൂട്ടരേ,
കടമെടുത്തെങ്കിലും
സ്നേഹം പകരാം ഇനി ശിഷ്ടകാലം....!